Platan klonolistny to monumentalne drzewo dorastające do wysokości 40-50 m, o szerokiej, rozłożystej koronie i o oryginalnej, łuszczącej się obficie cienkimi, dużymi płatami wielobarwnej korze. Pień zwykle niski, gruby, często od ziemi rozdziela się na kilka potężnych konarów. Świeżo złuszczony pień ma barwę zielonkawoszarą. Średnica do 120 cm. Liście szerokie, dłoniaste - podobne do liści klonu, jesienią przebarwiają się na kolor żółty i żółtobrązowy. Kwiaty niepozorne, w główkowatych, zwisających kwiatostanach. Owoce kuliste (o średnicy 2-2,5 cm), kolczaste, zielonkawe, zwisające na długich szypułkach, pozostają na drzewie do wiosny. Roślina jednopienna, preferuje miejsca słoneczne i ciepłe oraz żyzne gleby. Dobrze znosi warunki miejskie i przycinanie. Doskonałe drzewo do dużych założeń parkowych i do obsadzania szerokich ulic. Bardzo malowniczo wyglądają stare drzewa nad wodą.
Najstarszy w Polsce platan klonolistny rośnie w miejscowości Chojna (woj. zachodniopomorskie). Wiek około 270 lat, wysokość ponad 30 m.